Iedereen die Le Petit Prince ooit las, weet: dit is geen kinderboek. Het is een spiegel voor ons allemaal. Achter de eenvoudige woorden schuilt een diepe les over menselijkheid, vertrouwen en verbinding – precies waar Groenlichtcultuur over gaat.
Een van de mooiste zinnen uit het boek is:
“Je kunt alleen goed zien met je hart. Het wezenlijke is onzichtbaar voor de ogen.”
En precies daar ligt de kern van psychologische veiligheid. In veel teams kijken we vooral met onze ogen: we zien cijfers, targets, agenda’s en prestaties. Maar het wezenlijke – de twijfel van een collega, de moed om iets te delen, de behoefte aan begrip – dat zie je pas als je met je hart kijkt.
Van zien naar begrijpen
Een Groenlichtcultuur nodigt uit om te vertragen. Om te luisteren, niet om te oordelen maar om te begrijpen. Zoals de Kleine Prins leert dat de vos niet zomaar een vos is, maar een vriend die aandacht nodig heeft, zo leren wij in teams pas echt samenwerken als we elkaar de ruimte geven.
Dat vraagt moed. Moed om te zeggen: “Ik weet het niet.”
Moed om te luisteren naar wat níet wordt uitgesproken.
En moed om fouten te mogen maken zonder angst.
Wat betekent dat in teams?
In een Groenlichtcultuur draait het om drie dagelijkse gewoontes:
-
Durven vragen – omdat nieuwsgierigheid de basis is van leren.
-
Fouten maken & ideeën delen – omdat groei niet zonder kwetsbaarheid bestaat.
-
Jezelf zijn – omdat echtheid de motor is van vertrouwen.
Als team geef je elkaar daarmee letterlijk groen licht: het signaal dat het veilig is om te leren, te experimenteren en samen beter te worden.
Misschien is dat wel de boodschap van Le Petit Prince aan ons als collega’s, leiders en professionals:
Zie met je hart, en geef elkaar groen licht.
Reactie plaatsen
Reacties